Форум существует .

Новогрудок 323

Информация о пользователе

Привет, Гость! Войдите или зарегистрируйтесь.


Вы здесь » Новогрудок 323 » История Новогрудка » ВСЕ О НОВОГРУДКЕ - ДОБАВЛЯЕМ ИНТЕРЕСНЫЕ ССЫЛКИ


ВСЕ О НОВОГРУДКЕ - ДОБАВЛЯЕМ ИНТЕРЕСНЫЕ ССЫЛКИ

Сообщений 11 страница 15 из 15

11

http://svpressa.ru/photo/82320.jpg

Как в Литве историю сделали инструментом воспитания русофобии

Тема России, как извечного врага, стала особенно востребованной в Литве в последнее пятилетие. При этом литовские политики предпочитают не вспоминать, что Советская Россия одной из первых в июле 1920 года признала независимость Литовской республики и передала ей освобожденный Красной Армией Вильнюс и оккупированные поляками территории Вильнюсского края. Литовские политики приняли это как должное.

В марте 1938 года поддержка СССР позволила Литве устоять перед ультиматумом Польши, требовавшей навечно отказаться от притязаний на Вильнюс и Вильнюсский край. В октябре 1939 года СССР вновь вернул Литве освобожденный Красной Армией Вильнюс и прилегающий край.

В постсоветский период литовские власти заняли крайне антироссийские позиции. В определенной степени это было обусловлено концепцией исторического развития, которая была сформулирована ангажированными политиками и историками. Согласно этой концепции Литва с древних времен была объектом агрессии русских княжеств. Якобы, именно русская экспансия заставила литовцев объединиться и нанести ответный удар, покорив западные русские княжества Киевской Руси. В итоге Литва стала могущественной державой, именуемой Великое княжество Литовское (ВКЛ).

В концепции особо акцентируется, что формирование ВКЛ и его возвышение происходило на территории исторической этнической Литвы. А во главе этого процесса стоял литовский народ, являвшийся титульным населением ВКЛ. В силу этого утверждается, что современное Литовское государство является правопреемником и продолжателем ВКЛ.

Сомнения по этому поводу недопустимы, так как эта концепция заложена в преамбулу Конституции Литовской Республики 1992 года. Естественно, литовские историки нацелены только на поиск или подтасовку исторических фактов, подтверждающих формулировки Конституции. Однако, разрабатывая концепцию исторического развития Литвы, политики проигнорировали целый ряд общеизвестных исторических фактов.

Подпись автора

Je suis Маскаль!

12

…Ка­лі едзеш па на­ва­груд­скай зям­лі, то звяр­та­еш ува­гу на шчыль­насць за­бу­до­вы ста­рых вё­сак: дам­кі ле­пяц­ца, ціс­нуц­ца адзін да ад­на­го, праз пла­ты за­зі­ра­юць на вуз­кія на­дзе­лы зям­лі, фа­са­дам амаль упі­ра­юц­ца ў ас­фальт да­ро­гі. Зям­лі ім ма­ла?

Так, у 20–30‑я га­ды мі­ну­ла­га ста­год­дзя, ка­лі вёс­кі за­бу­доў­ва­лі­ся, са­праў­ды бы­ло ма­ла. Гэ­та тэ­ры­то­рыя За­ход­няй Бе­ла­ру­сі. На пы­тан­не, ча­му так бліз­ка ста­яць да­мы, тут ад­ка­жуць прос­та: «Пры па­ля­ках зям­ля каш­та­ва­ла до­ра­га, жы­лі бед­на». Та­кіх ма­ла­зя­мель­ных «бед­ня­коў» у той час бы­ла боль­шасць.

На гэ­ты раз вы­бра­ла свой гіс­та­рыч­ны марш­рут На­ва­гру­дак — Ва­леў­ка — Пу­це­ві­чы — Га­ра­дзеч­на. Ха­чу рэ­стаў­ра­ваць ад­ну гіс­то­рыю, звя­за­ную з кан­крэт­ны­мі людзь­мі, якія жы­лі «за поль­скім ча­сам». Без пры­вяз­кі да мяс­цо­вас­ці не абы­сці­ся… І лю­дзі, якіх даў­но ня­ма, ні­бы вяр­ну­лі­ся з не­быц­ця, каб рас­ка­заць пра па­дзеі амаль 90‑га­до­вай даў­нас­ці.

Мі­ка­лай Бу­даль быў арыш­та­ва­ны поль­скі­мі ўла­да­мі ў сту­дзе­ні 1927 го­да, зна­хо­дзіў­ся з гру­пай на­ва­груд­скіх пад­поль­шчы­каў — чле­наў КПЗБ і «Гра­ма­ды» — у мяс­цо­вай тур­ме. Бу­ды­нак тур­мы за­ха­ваў­ся, гэ­та цаг­ля­ны трох­па­вяр­хо­вы бу­ды­нак, што зна­хо­дзіц­ца ў два­ры На­ва­груд­ска­га АУС і па­тра­буе ра­мон­ту. На сця­не таб­ліч­ка «Пом­нік ар­хі­тэк­ту­ры. Ахоў­ва­ец­ца за­ко­нам».

Пер­ша­па­чат­ко­вы спіс — 75 ча­ла­век арыш­та­ва­ных, да су­да ў кан­цы го­да дой­дзе ўжо 25. Ас­тат­нія, у за­леж­нас­ці ад ця­жа­ру зла­чын­стваў, бу­дуць вы­лу­ча­ны ў не­каль­кі груп; не­ка­га ад­се­юць, за не­паў­на­лет­ніх баць­кі за­пла­цяць буй­ныя штра­фы, тра­іх суд апраў­дае.

Ірына Шатыронак, "Звязда" (працяг)

13

На Навагрудчыне ёсць свае брэнды, якія захоўваюць пераемнасць з XIX ст.

Ус­кра­і­на Люб­чы. Па да­ро­зе на Дзя­ля­ці­чы пра­яз­джаю Вой­на­ва, бы­лую пан­скую ся­дзі­бу. Па ле­вы бок за све­жа­па­фар­ба­ва­ны­м вы­со­кім пло­там раз­ме­шча­ны бу­ды­нак су­час­на­га сыр­цэ­ха На­ва­груд­ска­га мас­ла­роб­на­га кам­бі­на­та.

16-36Хто б мог па­ду­маць, што гэ­ты сы­ра­роб­ны цэх мае даў­нія тра­ды­цыі… Трэ­ба бы­ло су­стрэц­ца з мяс­цо­вым края­знаў­цам, на­стаў­ні­кам, бы­лым ды­рэк­та­рам Люб­чан­скай шко­лы Мі­ха­і­лам Мі­хай­ла­ві­чам Кар­по­ві­чам, каб па­чуць та­кую гіс­то­рыю.

На тэ­ры­то­рыі су­час­на­га сыр­цэ­ха ў ХІХ ста­год­дзі быў фаль­ва­рак На­ргя­ле­ві­чаў. Сяст­ра Ула­дзі­сла­ва Ды­боў­ска­га Маль­ві­на вый­шла за­муж за На­ргя­ле­ві­ча, ула­даль­ні­ка ся­дзі­бы Вой­на­ва. Тут яна ар­га­ні­за­ва­ла не­вя­лі­кую сы­ра­роб­ную вы­твор­часць. За­ха­ва­ла­ся ле­ген­да, што гас­па­ды­ня фаль­вар­ка вы­пус­ка­ла сы­ры па рэ­цэп­тах сла­ву­тых фран­цуз­скіх, та­кіх як ка­мам­бер і рак­фор.

Ірына Шатыронак, "Звязда" (працяг)

14

«Навагрудская Мадонна, дзе ты?»
Цябе шукае галерыст з Гданьска. І прапануе правесці першы сусветны з’езд ураджэнцаў зямлі Міцкевіча.
«Я не быў тут ужо 95 гадоў!» — з такімі словамі Мірослаў Зайдлер, уладальнік галерэі ў Гданьску, ступіў на навагрудскую зямлю. Не падумайце, ён не перажываў рэінкарнацыі, не атрымліваў «бонусам» лішнюю сотню гадоў… Справа ў тым, што яго дзед жыў на Навагрудчыне, таму для нашчадка, які адчувае сувязь з зямлёй продка, вельмі важным было трапіць на яе.

Мірослаў Зайдлер вырашыў усталяваць у адным з касцёлаў у Гданьску памятную таблічку ў гонар сваіх бацькоў і дзядоў. Як чалавек, які выдатна разбіраецца ў мастацтве, валодае галерэяй, ён мог змясціць на ёй якую заўгодна выяву… І цвёрда вырашыў, што памятную дошку павінна ўпрыгожваць выява абраза Маці Божай Замкавай (Навагрудскай), якую Адам Міцкевіч апеў у сваёй паэме «Пан Тадэвуш». І не стала праблемай для галерыста тое, што ікона знікла 100 гадоў таму… Мірослаў Зайдлер звяртаецца да яе: «Дзе ты, навагрудская Мадонна? Ты мне патрэбна». Хтосьці можа назваць гэта сентыментальнасцю. Але такая адкрытасць і настойлівасць у выяўленні пачуццяў дакладна паспрыяе пошукам страчанай Мадонны. Зайдлер упэўнены, што адшукае яе.

Ніна Шчарбачэвіч, "Звязда" (працяг)

15

Ну и что никто не добавляет?

Подпись автора

We all gonna die. (Анг. - Мы все умрем.) ©


Вы здесь » Новогрудок 323 » История Новогрудка » ВСЕ О НОВОГРУДКЕ - ДОБАВЛЯЕМ ИНТЕРЕСНЫЕ ССЫЛКИ


Рейтинг форумов | Создать форум бесплатно