На случай важных переговоров.
Когда вы в 100500-й раз слышите "Каліноўскі - беларус!", "Каліноўскі - герой Беларусі!!!", "Ён не паляк! Ён нават канфліктаваў з Варшавай!", "Яго называлі некаторыя літвінам-сэпаратыстам, а гэта значыць беларусам!!!", открывайте этот пост, Ctrl+C, Ctrl+V, "Отправить" 😊
Слово предоставляется Антону Ивановичу Луцкевичу (1884-1942), "дзеячу БНР", более того - инициатору провозглашения её "независимости" 25 марта 1918 года (aka "дзень волі"), выходцу из шляхетской семьи Минской губернии. В 1935 году, будучи политическим деятелем в Западной Беларуси, он критиковал работу католического ксендза Адама Станкевича "Кастусь Каліноўскі: "Мужыцкая праўда" і ідэя незалежнасці Беларусі" (1933 г.), в которой был представлен каноничный сьвядомый образ "беларуса-Кастуся", "змагара за беларускую справу":
"«Некаторыя даследчыкі... абвяшчаюць Каліноўскага беларускім «незалежнікам» Адзінай рэальнай падставай дзеля такога пагляду ёсць словы Каліноўскага, змешчаныя ў іншай адозве, што не «бязмозглая Варшава», але «мы самі будзем будаваць мужыцкую Беларусь». Аднак крытычныя адносіны да Варшавы могуць быць тлумачаны ў сэнсе сепаратызму ад Польшчы толькі тымі, хто зусім не ведае настрояў польскага грамадства ў нашым краю ў даваенныя часы: крытычныя, калі не проста варожыя адносіны да Варшавы і варшавякаў за іх [нечытэльна] і самаўпэўненасць пры духовай пустаце — гэта ж было агульнае з'явішча, дык і ў вуснах Каліноўскага, варожа глядзеўшага на апанаваны «белымі» паўстанчы цэнтр у Варшаве, даюцца вытлумачыць нашмат прасцей, чым думае, да прыкладу, кс. Станкевіч (гл. яго брашуру): «Мужыцкую Беларусь» Каліноўскі будаваў заўсёды пад кіраўніцтвам… ронду Польскага, дык немагчыма тут дагледзіць ідэю запраўднае незалежнасці Белаpycі. І «мужыцкасць» Беларусі проціпастаўляецца тут выразна не Польшчы як дзяржаве, а кіраўнічаму цэнтру паўстання ў Bаршаве, які хварэў на «панскасць». Наагул, канфлікт Каліноўскага з Варшавай грунтаваўся выключна на розніцы падыходу да сацыяльнае праблемы і выявіўся не ў сферы дзяржаўнага сепаратызму бвларускага, а ў сферы арганізацыйнага ўнезалежання паўстанцкага руху на Беларусі ад «белых» варшавякаў.
Лішне спрошчана тлумачэнне матываў ідэяй дзяржаўнае незалежнасці Беларусі пад той час, як гэтая ідэя яшчэ фактычна не існавала, мусіць быць адкінена як не выдзержываючае аб'ектыўнае крытыкі".
Источник: Луцкевіч А. Нарадавольцы-беларусы і іх орган "Гомон" // цит. по: Луцкевіч А. Барацьба за вызваленьне. Вільня-Беласток, 2009. С. 448.
- Подпись автора
Люто ненавижу свядомых, змагаров и прочих мразей. Антимайдан!